· فوتبال
فاسد با رفتن به جام جهانی پاک نمی شود.......
به نظر می رسد حرفها و نگاههای احساسی تا حدودی فروکش کرده و می شود نگاهی منطقی تر داشت ......امید که اینطور باشد
...
نگاه واقع بین نشانگر آن است که
نهایت خوش شانسی در سه بازی آخر ایران با ما همراه بود و اگر جز این بود ، بعید می دانم که صاحب بلیط
بزریل می شدیم !
·
آن گل تصادفی به قطر را در نظر
بیاوریم که هیچ کار تاکتیکی در کار نبود و قوچان نژاد با
یک اشتباه دفاع حریف صاحب توپ شد و چند فرصت بزرگ میزبان را که از
دست آنان رفت .
· لبنان پیش از بازی با ایران در
آخرین دقیقه پیروزی را با تساوی در برابرکره
عوض کرد تا به این ترتیب هیچ امیدی
برای صعود نداشته باشد و در حالی به تهران بیاید
که تنها دلخوش به گلهای کمتر خورده
باشد .
·
ایران در دیدار با کره جنوبی نیز از بالاترین شانس ممکن بر خوردار بود
و اگر در دقیقه 40 داور آن اشتباه بزرگ را مرتکب نمی شد( متاسفانه بسیاری
از کارشناس های احساسی ، خیلی ساده از آن
عبور کردند ) و به دروازه بان ایران کارت
قرمز را نشان میداد و پس ازآن دفاع کره جنوبی آن سوتی تاریخی را نکرده بود ،
آیا می توانستیم به این شکل در پرواز برزیل حضور داشته باشیم ؟
به نظر من شاید هرگز .....
البته شایستگی و لیاقت ذاتی جوانان ایرانی انکار ناپذیر است و به اعتقاد من
نقش اول را برای چهارمین حضور در جام جهانی را باید برای بچه های دلاور ایران بنویسیم.....
جدا از مسائل فنی در یک مورد هم اخلاق را توسط کی روش باختیم و آن حرکت
بسیار زشتی بود که نسبت به مربی کره جنوبی انجام داد ونشان داد که آن محرومیت دو بازی او نیز به حق بوده و سر و
صدای کی روش با واقعیت همراه نبوده است !
این عمل کی روش در قاموس مربیگری و به وِیژه در فرهنگ ناب ایران زمین ، کاری ناپسند و مردود است....
کلام آخر اینکه ....من هم یک ایرانی هستم و همیشه آرزو دارم که ایران و ایرانی در همه جا سرفراز و
پیروز باشد اما پرسش من از آدمهای لحظه ای و گریزان از واقعیت و حقیقت این است که
آیا فوتبال ما با راهیابی به جام جهانی
برزیل دیگر فاسد نیست و همه چیز حالا پاک شده است ؟
آیا دیگر فوتبال ایران در دست آدمهای اطلاعاتی و نظامی و امنیتی وابسته به
حکومت نیست؟
آیا دیگر در هر فصل دهها میلیارد
تومان در فوتبال بدست نااهلان و دزدان
بنام دلال نمی رسد؟
آیا فوتبال ایران دیگر صاحب سازمان و برنامه ریزی قابل قبول و هماهنگ با
فوتبال روز دنیا گشته و همراه است ؟
آیا ایران صاحب باشگاه های خصوصی و
با مدیران آگاه به مسائل مدیریتی می باشد ؟
پاسخ به این پرسش ها و بسیاری پرسش های دیگر بدون شک منفی است و 35 سال
تجربه سراسر سیاه و تلخ در جمهوری اسلامی یاد آور آن است که هر روز بدتر از دیروز
است ومسئولیت و وجدان حرفه ای به من حکم می کند که همیشه از واقعیت و
حقیقت بگویم . مثل خیلی ها بازی نکنم و بازی نخورم!!!
در یک کلام این باور را دارم که امید واری نه تنها در ورزش بلکه در کل جامعه ایران آن
زمان وجود خواهد داشت که دیگر جمهوری اسلامی وجود نداشته باشد . با تغییر و تحولات
اساسی می توان همه چیز را از نو ساخت و شاهد روزهای خوش و همدلی ملی بود که فوتبال و ورزش را باید بار دیگر در دوران
افتخار و غرور به تماشا بنشینیم - امیر برادران
همه از دم بدن و فقط شما خوبی!! درد اصلی تو تو پاراگراف آخر گفتی. دیگه این همه صغری کبری چیدن نداشت!
پاسخحذف