۱۳۹۲ مرداد ۶, یکشنبه

حضور همیشگی دایی در کنار مهره های رژیم ....


ادمین محترم صفحه مانوک خدابخشیان در فیس بوک نوشته بود :

Manook Khodabakhshian -  مانوک خدابخشیان چندی پیش من عکسی از ناصر حجازی و علی دائی اینجا گذاشتم.اقای برادران معترض شد و منطقی ارائه داد در برابر استدلال من ، که مجاب شدم عکس را از روی پیج بردارم چون جوابی نداشتم ولی همچنان در عین حال که علی دائی را اسطوره ای در فوتبال ایران میشناسم ( گلهایش قابل شمارش در خاطره نسل من که تازه 30 سال را رد کرده والبته نسلهای دیگر است) یک پرسش دارم: آقای برادران مینویسد ( با عکس مربوطه البته ومستدل ) :
ایران زشت شد ....چون اسطوره فوتبالش علی دایی با میلیارد ها سرمایه در اختیار وزرات اطلاعات و امنیت قرار گرفت تا با بابک زنجانی دزد چند میلیارد دلاری تخته نرد بازی کند.....
ومن میپرسم استدلال و منطق شما از اینکه بگویید علی دائی در خدمت امنیتی ها بوده و اینکه چه سودی به آنها رسانده و چه خدمتی به آنها کرده چیست؟
ادمین – کوشان



در آغاز این نوشته لازم است که یک پرسش را از شما دوست جوان و عزیزو شاید بسیاری از دوستان دیگر که همین سئوال برایشان پیش آمده , داشته باشم.. و آن این است که آیا قبول دارید که در حکومت جمهوری اسلامی ، همه چیز با سیاست گره خورده و آلوده به مسائلی است که نباید باشد ؟
اگر پاسخ شما به این پرسش منفی باشد ، دیگر جایی برای ادامه گفتگو نخواهیم داشت.


 ولی  فرض را برآن می گذارم که پاسخ شما مثبت است و از این رو باورهای خود را برای شما عنوان می کنم.

 به باور من هر انسان وقتی  در جامعه مطرح و دارای نامی است ، بدون شک دارای مسئولیت و وظیفه ای فراتر از یک آدم  عادی ومعمولی به نسبت به جامعه خود است . حال در نظر داشته باشیم که یک جامعه 35 سال با حکومتی خود کامه و دیکتاتور و دشمن ملت روبرو باشد و در این چنین شرایطی تا چه میزان مسئولیت و وظیفه یک آدم سرشناس و نامدار سنگین تر می شود.


 در شرایطی که مردم ما زیر سلطه حکومت مذهبی دست و پا میزند و روز به روز با مصیبت ها و بدبختی های بیشتری دست و پنچه نرم می کند ، چشم خود را به کسانی می دوزد که در زمینه های گوناگون نامور و مطرح شده و به درستی انتظار و توقع دارد که اینان زبان مردم باشند و از درد های ملت بگویند. انتظار و توقعی  به حق که باید از سوی هر چهره مطرح و ملی پاسخ داده شود.



 دوست  جوان و عزیز !  آیا به نظر شما علی دایی با وجود نام و نشان بسیار در فوتبال ایران در طول 20 سال گذشته ، لحظه ای بوده که از زبان مردم و برای مردم سخن بگوید و بر اساس مسئولیت و وظیفه سنگین یک ورزشکار ملی برای یک بار در کنار مردم بایستد و مردم نگون بخت ایران احساس کنند که دایی با حکومت نیست و به اصطلاح ساز مخالف میزند ؟



 حال با این باور وقتی نگاه می کنی و می بینی که دایی هرگز نه تنها ذره ای به مسئولیت و وظیفه ملی و مردمی خود عمل نکرده و بر عکس همیشه در کنار مهره های درشت و ریز حکومت ایستاده یا  نشسته است ( از جمله همین عکسهای مربوط به دایی با بابک زنجانی ، محمد رویانیان ، و ..لابی با اطرافیان احمدی نژاد برای مربی تیم ملی شدن ،  امضائ قراداد با حبیب کاشانی در روزعاشورا سال 88 که جوانان در خیابان علیه این حکومت  تظاهرات می کردند ،قهر و دعوا با همین حبیب کاشانی و بعد دوباره آشتی ، مصاحبه علیه رویانیان در نزدیکی انتخابات چون او در باند احمدی نژاد بود و آشتی با او در بعد از انتخابات ..در همین روزهای گذشته )  و همواره وسیله ای برای تبلیغات و آدمهای رژیم بوده است ، چگونه می توان در بدترین دوران زندگی ایرانیها فقط به اسطوره بودن علی دایی در فوتبال تکیه و بسنده کرد و او را یک شخصیت شایسته برای یک ملت دانست ؟



 شاید شما دوست عزیز و جوان بگوید که دایی در فوتبال به نام و نشان رسیده و همه باید او در همین چارچوب ببیند ،  اما در سر زمینی که تختی را با لقب جهان پهلوانی می آزمایند ، باید که در هر حال یک ورزشکار ملی بداند که از کدام تبار سر بر آورده و به کدام ملت باید تعظیم کند . ضمن آنکه دیگر کشورها نیز با هر فرهنگی باور دارند که ورزشکاران ملی باید در روزهای سخت و سیاه با تمام وجود در خدمت ملت خود باشند و با دشمنان بجنگند .



 براستی کدامیک از ملی پوشان ایران در طول این سالهای گذشته نشان داده اند که با  حکومت جمهوری اسلامی یعنی دشمن ایران و ایرانی سر ناسازگاری  داشته اند و به مسئولیت  و وظیفه خود عمل کرده اند ؟




 در پایان کلام باید بگویم که با تمام وجود به این باور اعتقاد دارم که سرزمین ما وقتی از زیر تیغ جنایتکاران جمهوری اسلامی نجات پیدا خواهد کرد که هر یک از ما به مسئولیت و وظیفه ملی و انسانی خود عمل کنیم و بدانیم که چهره های سرشناس در هر کشور دارای نقشی فراتر از دیگران در سرفرازی یا سقوط مردم خود دارند.......امیر برادران

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر